Παρασκευή 19 Δεκεμβρίου 2014

Παει και το '14.. (ενταξει, αλλο ηθελα να γραψω)


       Σκεφτεσαι οτι ολη η ζωη σου χωριζεται σε φασεις που εμφανιζονται την ωρα που πρεπει, αφηνουν αυτο που χρειαζεσαι και δινουν τη θεση τους σε μια καλυτερη.
Σκεφτεσαι τον εαυτο σου τα τελευταια 4 χρονια. Περα απο τα κοινωνικοοικονομικα, περνουσες ωραια. Κι ομως..Ολο τρωγοσουν με τα ρουχα σου και ησυχια δεν ειχες. Παντα αυτη η αισθηση του ανικανοποιητου. Αλλα τοτε νομιζες πως απλα ηθελες κι άλλα. Οχι υλικα βεβαια, αλλα κι άλλα. Να δεις κι άλλα, να κάνεις κι άλλα. Το 'ριχνες στην αχαριστη φυση του ανθρωπου και παραδεχοσουν την απληστια σου.
        Ομως.. Ομως δεν ειχες καταλαβει πως αυτο που σ'ετρωγε ηταν εκεινη η κοσμογονικη Ευα που πιστευε οτι θα γνωρισει τον κοσμο μεσα απο την 'αλλοτριωση'. Το προβλημα ομως ηταν οτι εσυ δεν ησουν αυτη. Μπορει να περνουσες ωραια, αλλα ολες αυτες οι αποψεις , ολες αυτες οι θεσεις, δεν ηταν εσυ. Πανω στη ζαλαδα του 'εχω παρει φορα και δεν με σταματαει τιποτα' ομως, γελουσες μ'αυτες και σιωπηλα καποιες φορες ισως και να τις υιοθετουσες. Και πανω που πιστευες οτι θα ενιωθες πιο ελευθερη πια, χωρις τα προηγουμενα κωλυμματα σου, τωρα νιωθεις και ανησυχη και αναισθητη. Νομιζεις πως η Ευα θα σου δειξει τη ζωη, τη στιγμη που αυτο που ηθελες πραγματικα ηταν να υπερβεις τη ζωη. Να βρεις αυτο το κατι που σε ξεπερναει και μεσα του συναντας τον εαυτο σου. 
          Και ξαφνικα μπαινουν στη ζωη σου ανθρωποι που η Ευα δεν πολυγουσταρει ισως γιατι βλεπει πως αν στεργιωσουν, κινδυνευει η παντοκρατορεια της πανω σου.
Ομως κατι τους κραταει εδω. Και σιγα σιγα σου ανοιγουν ολα τα παραθυρα της ψυχης σου για να παρει αερα, σου καθαριζουν τη σαβουρα απο τα ματια και σου δινουν ολα τα απαραιτητα τρανταγματα για να βρεις τον εαυτο σου.
Που δεν ειναι η Ευα.
Γι αυτο δεν ειχες ησυχια.
Γι αυτο τρωγοσουν.
Γιατι ησουν τοσο μακρυα απ' αυτα που ειχες πραγματικα μεσα σου, αυτα που ηθελες κι αναζητουσες. Και ξαφνικα συνειδητοποιεις οτι το ανικανοποιητο που ενιωθες, δεν ηταν επειδη ηθελες ΚΙ 'ΑΛΛΑ, αλλα επειδη ηθελες ΆΛΛΑ
Και τωρα τα βρηκες.
Και ξαφνικα ολα βγαζουν νοημα..

"και σκεφτομαι πως ισως πια μπορω να γραψω εναν στιχο αληθινο.."


και καπως ετσι βγαινει το '14, μ'ενα χαμογελο αλλοιωτικο απο τα προηγουμενα, πιο δικο μου..
                                                           :)


Τετάρτη 15 Οκτωβρίου 2014

Απ' αυτα τα περιεργα

Νομίζω οτι είναι απ' τις φορες
που οσα σκεφτομαι
ειναι ο πιο δυσνοητος τροπος
να περιγραψω αυτα που θελω να πω.

 'καθενας πλεκει τις στιγμες του στεφανι' 

τραγουδα μου εσυ οσο θες, να γραφω εγω για σταγονες.
"σταγονες βροχης ή δακρυα"
Θυμαμαι καποτε, που ολες οι σταγονες ηταν ιδιες.
Τελος παντων, λησμονημενες εποχες.
Να που τωρα εμαθα να τις ξεχωριζω πια.
-ενταξει, τις περισσοτερες φορες τουλαχιστον.
και το μονο που μενει
ειναι ενα μεγαλο κοριτσι με παιδικη ψυχη
να ψαχνει λιγες βροχινες σταγονες
να ποτισουν τις σιωπες της
μηπως και ανθισουν.

κι ολα αυτα ακουγονται τοσο αχαριστα απ'το δικο μου στομα.
Ας μου φερει τελος παντων καποιος, μια μαυρη κορδελα.
θελω να τυλιξω κατι ευτυχισμενες στιγμες που με γυροφερνουν.
Οχι τιποτε αλλο, αλλα ειμαι μια ντραμα κουην
και δεν μπορω τη τοση ευτυχια.
Ειναι βλεπεις αυτη η αισθηση
πως καπου -οχι πολυ μακρυα- με περιμενει μια καταστροφη.
Μην αργησω και φυγει.
Κι αν δεν τη βρω, δε βαριεσαι. Θα τη φτιαξω βρε αδερφε.

*κι ακομα δεν καταλαβα, γιατι ο,τι γραφω ειναι ποτισμενο με  βροχη




Σάββατο 6 Σεπτεμβρίου 2014

απ αυτα τα βροχερα


Εξω εχει απ αυτες τις μουνταδες
με τη σιγανη βροχη
που θα βλεπαμε απο τις μαξιλαρες στο σαλονι
διαβαζοντας Δημουλα, Λειβαδιτη κ Αναγνωστακη.
Μ'αυτη τη σειρα.

Και ειναι που εχω τοσα πολλα καλα, διαφορετικα, νοσταλγικα, νευριασμενα να φωναξω
αλλα δεν θελω να τα πω ψιθυριστα στο αφτι αυτου του μπλογκ.
Δεν θελω να του τα πω ρε παιδι μου.
κι ετσι μενει να με κοιταζει περιμενοντας.
κ εγω -οπως παντα- βρισκω κατι να ψελλισω, αλλα δεν ειναι κ πολυ σχετικο
οποτε αφηνω τη βροχη να ποτισει αυτες τις διαολεμενες σιωπες που φυτευω τοσους μηνες εδω μεσα
μπας κ βλαστησουν.


ρε συ χρυσακι, πως λεγοταν το τραγουδι που μου ειχες στειλει κ πηγαινε καπως ετσι..

'Africa my love,  
I've been dreaming for a long time to see 
your landscape again for a long long trip
Africa my love'

καρμικο.

φιλια ρε!