Σάββατο 6 Σεπτεμβρίου 2014

απ αυτα τα βροχερα


Εξω εχει απ αυτες τις μουνταδες
με τη σιγανη βροχη
που θα βλεπαμε απο τις μαξιλαρες στο σαλονι
διαβαζοντας Δημουλα, Λειβαδιτη κ Αναγνωστακη.
Μ'αυτη τη σειρα.

Και ειναι που εχω τοσα πολλα καλα, διαφορετικα, νοσταλγικα, νευριασμενα να φωναξω
αλλα δεν θελω να τα πω ψιθυριστα στο αφτι αυτου του μπλογκ.
Δεν θελω να του τα πω ρε παιδι μου.
κι ετσι μενει να με κοιταζει περιμενοντας.
κ εγω -οπως παντα- βρισκω κατι να ψελλισω, αλλα δεν ειναι κ πολυ σχετικο
οποτε αφηνω τη βροχη να ποτισει αυτες τις διαολεμενες σιωπες που φυτευω τοσους μηνες εδω μεσα
μπας κ βλαστησουν.


ρε συ χρυσακι, πως λεγοταν το τραγουδι που μου ειχες στειλει κ πηγαινε καπως ετσι..

'Africa my love,  
I've been dreaming for a long time to see 
your landscape again for a long long trip
Africa my love'

καρμικο.

φιλια ρε!