Παρασκευή 24 Φεβρουαρίου 2012

Ωρα για παραμυθι..

'Μια φορα κι εναν καιρο, ηταν ενας βασιλιας που βασιλευε σε μια πολυ μακρινη χωρα. Ηταν καλος βασιλιας αλλα ειχε ενα προβλημα..

Υπηρχαν μερες που σηκωνοταν απο το κρεβατι διαχυτικος, κεφατος, ευτυχισμενος. Απο το πρωι εκεινες οι μερες φαινονταν υπεροχες. Οι κηποι του παλατιου εμοιαζαν ομορφοτεροι, οι υπηρετες ηταν ευγενικοι και αποτελεσματικοι, οταν γευματιζε διαπιστωνε οτι στο βασιλειο του φτιαχνονταν τα καλυτερα αλευρα κι εβγαιναν τα νοστιμοτερα φρουτα.
Τις μερες εκεινες ο βασιλιας μειωνε τους φορους, μοιραζε πλουτη, εκανε χαρες κι εφτιαχνε νομους για την ειρηνη και την ευημερια των γεροντων. Κατι τετοιες μερες ο βασιλιας εκανε αποδεκτα ολα τα αιτηματα των υποτακτικων και των φιλων του.

Ωστοσο υπηρχαν και οι αλλες μερες, οι μαυρες.. Απο το πρωι αντιλαμβανοταν οτι προτιμουσε να ειχε κοιμηθει λιγο περισσοτερο, αλλα οταν το καταλαβαινε ηταν πια πολυ αργα και ο υπνος ειχε ηδη φυγει. Οσες προσπαθειες κι αν εκανε δεν μπορουσε να καταλαβει γιατι οι υπηρετες του ηταν τοσο κακοκεφοι και δεν εκαναν σωστα τη δουλεια τους. Ο ηλιος τον ενοχλουσε περισσοτερο κι απο τη βροχη.Το φαγητο δεν ηταν αρκετα ζεστο και ο καφες ηταν παντα κρυος. Μονο με την ιδεα οτι θα δεχοταν επισκεψεις, ο πονοκεφαλος του δυναμωνε.

Κατι τετοιες μερες ο βασιλιας σκεφτοταν ολες του τις υποχρεωσεις και τρομαζε στη σκεψη οσων ειχε να τακτοποιησει. Ηταν οι μερες που αυξανε τους φορους, εκανε κατασχεσεις.. Ηταν οι μερες που φοβοταν το παρον και το μελλον και τον καταδιωκαν τα λαθη του παρελθοντος. Εφτιαχνε νομους σε βαρος του λαου του και η αγαπημενη του λεξη ηταν το 'οχι'.
Επειδη ομως ηξερε τα προβληματα που δημιουργουσαν αυτες οι αλλαγες στη διαθεση, ο βασιλιας καλεσε ολους τους σοφους, τους μαγους και τους συμβουλους του βασιλειου σε συσκεψη.
<<Κυριοι>>, τους ειπε, <<ολοι σας γνωριζετε τις αλλαγες στη διαθεση μου. Ολοι σας ευνοηθηκατε καποτε απο τα κεφια μου και υποφερατε απο τους θυμους μου. Ομως αυτος που υποφερει περισσοτερο ειμαι εγω ο ιδιος. Θελω, κυριοι, να εργαστειτε ολοι μαζι ωστε να βρειτε μια θεραπεια, ενα φαρμακο η ενα ξορκι προκειμενου να μην ειμαι τοσο αισιοδοξος ωστε να παραβλεπω τους κινδυνους, ουτε τοσο γελοια απαισιοδοξος ωστε να πληγωνω οσους αγαπω.>>
Οι σοφοι δεχτηκαν την προσκληση και για καμποσες εβδομαδες εργαστηκαν πανω στο προβλημα του βασιλια. Παρολα αυτα καμια αλχημεια, κανενα μαγικο, κανενα βοτανι δεν καταφερε να το λυσει.
Τοτε παρουσιαστηκαν στον βασιλια και ομολογησαν την αποτυχια τους.
Ο βασιλιας εκλαψε.

Το επομενο πρωι, ενας παραξενος επισκεπτης ζητησε ακροαση. Ηταν ενας μυστηριωδης ανθρωπος με σκουρο δερμα που φορουσε ενα φθαρμενο μανδυα που καποτε θα ηταν λευκος.
<<Μεγαλειοτατε>>, ειπε κανοντας μια υποκλιση, <<στον τοπο απ'οπου ερχομαι, μιλουν για τα προβληματα σας και για τη στεναχωρια σας. Ηρθα να σας δωσω τη γιατρεια.>> και χαμηλωνοντας το κεφαλι εδωσε στον βασιλια ενα δερματινο κουτακι. Ο βασιλιας με αδημονια ανοιξε το κουτακι κι εψαξε μεσα. Υπηρχε μονο ενα ασημενιο δαχτυλιδι.
<<Ευχαριστω>>, ειπε ο βασιλιας ενθουσιασμενος. <<Ειναι μαγικο δαχτυλιδι?>>
<<Αυτο ακριβως ειναι, μονο που η μαγεια του δεν ενεργει μονο οταν το φορας στο δαχτυλο>>, απαντησε ο ταξιδιωτης. <<Καθε πρωι οταν σηκωνεσαι πρεπει να διαβαζεις την επιγραφη που εχει μεσα το δαχτυλιδι και να θυμασαι τα λογια αυτα καθε φορα που θα το βλεπεις στο δαχτυλο σου.>>
Ο βασιλιας σηκωσε το δαχτυλιδι και διαβασε δυνατα:
<<Πρεπει να ξερεις οτι κι αυτο θα περασει>>. '

(Απο το βιβλιο του Χορχε Μπουκα'ι' 'Να σου πω μια ιστορια'. Ενα απο τα αγαπημενα μου βιβλια..)

Υ.Γ1. Τσιμπησα κι αλλο βραβειακι, απο τον αγαπημενο Ξυλινο Ιπποτη αυτη τη φορα, δεν το ξεχναω, θα επανελθω για την παραλαβη, καθως και για το παιχνιδι με το βιβλιο!




Πέμπτη 16 Φεβρουαρίου 2012

Ειμαι βροχη..

Ρε παιδι μου, πως να στο πω..

Καποτε πνιγομουν..
μεχρι που μια μερα ξεκινησα να περπαταω
για να βρω εναν ισκιο να με καλυψει..
και περπατουσα
και περπατουσα
και περπατουσα..
αλλα δεν με χωρουσε η γη..
Τοτε ενα λουλουδι, το πιο ομορφο λουλουδι που ειχα συναντησει στη ζωη μου,
μου εδειξε πως εχω φτερα
και μου εμαθε να πεταω..
μου ειπε οτι μονο στον ουρανο θα ημουν πραγματικα ελευθερη
και τοτε βρηκα τον ισκιο που θα με καλυπτε..
απο τοτε ξεκινησα να πεταω
και πετουσα
και πετουσα
και πετουσα..
αλλοτε πετουσαμε μαζι
αλλοτε κουρνιαζα στη σκια του
και μετα ξαναπετουσα
και πετουσα
και πετουσα..
κι ακομα πεταω
αλλα να, κατι ωρες σαν αυτη,
δεν με χωραει ουτε ο ουρανος
Και αναρωτιεμαι πως γινεται να μη με χωραει ολη η γη
ολος ο ουρανος
κι ομως να υπαρχει ενα ονομα μικρο
ενας ισκιος τοσος δα
που απο κατω του ξαπλωνω και νιωθω ολο το κοσμο δικο μου
τον βλεπω στο χερι μου.
Θα μου ξαναβρεις εναν τετοιο ισκιο?

'here i am, will you sent me an angel?'

Υ.Γ. Μη σκεφτεις αν ειναι ερωτας, φιλια ή ο,τι αλλο.
Ειναι ο ανθρωπος, εξω απο τη ταμπελα.

Ακου τραγουδακι..



Propaganda Collective - Βροχή

Είμαι βροχή, πέφτω και σπάω εξατμίζομαι, σκάω
Κανονική διαδρομή στα ίδια μέρη γυρνάω.
Στους ίδιους χρόνους και άδειους τόπους
μήπως μπορέσω να δροσίσω τους ανθρώπους.

Είμαι βροχή αστραφτερή, γιορτινή κι οι πόλεις ίδιες.
Ψέματα λες για τα όνειρα που είδες
Κλείσε τα μάτια σου και κάνε μια ευχή
κλείσ' τα παντζούρια σου και κάνε προσευχή

Είμαι βροχή, γίνομαι μνήμη, χρόνος, αναμονή
τα δάκρυα σου μαντέυω, πέφτω επάνω με ορμή
πέφτω, κυλάω σε ανήμερο ποτάμι
δες, με ένα κύμα του τη θλίψη σου θρύψαλα κάνει

Είμαι βροχή ταξιδεύω στις εποχές
Είμαι βροχή και σμιλεύω τις στιγμές
Είμαι βροχή, ζω και πεθαίνω μαζί σου
Είμαι βροχή εκεί έξω στην αυλή σου

Είμαι βροχή, είμαι οργή, είμαι κατάρα, κραυγή
Κανονική διαδρομή στην πιο αλλόκοτη στιγμή
Με φέρνει ο άνεμος απάνω στα σπαρτά σου
Με παίρνει ο ήλιος από την αγκαλιά σου.

Ειμαι βροχή και παίρνεις ομπρέλα, δειλά δειλά,
νομίζεις ότι κερδίζεις, ξανά και ξανά.
Και στο μπουρίνι μου κάνεις ότι σου μάθαν
Μάλλον δεν άκουσες ποτέ για κάποιον γλάρο Ιωνάθαν.