Παει και το '14.. (ενταξει, αλλο ηθελα να γραψω)

       Σκεφτεσαι οτι ολη η ζωη σου χωριζεται σε φασεις που εμφανιζονται την ωρα που πρεπει, αφηνουν αυτο που χρειαζεσαι και δινουν τη θεση τους σε μια καλυτερη.

Σκεφτεσαι τον εαυτο σου τα τελευταια 4 χρονια. Περα απο τα κοινωνικοοικονομικα, περνουσες ωραια. Κι ομως..Ολο τρωγοσουν με τα ρουχα σου και ησυχια δεν ειχες. Παντα αυτη η αισθηση του ανικανοποιητου. Αλλα τοτε νομιζες πως απλα ηθελες κι άλλα. Οχι υλικα βεβαια, αλλα κι άλλα. Να δεις κι άλλα, να κάνεις κι άλλα. Το 'ριχνες στην αχαριστη φυση του ανθρωπου και παραδεχοσουν την απληστια σου.

        Ομως.. Ομως δεν ειχες καταλαβει πως αυτο που σ'ετρωγε ηταν εκεινη η κοσμογονικη Ευα που πιστευε οτι θα γνωρισει τον κοσμο μεσα απο την 'αλλοτριωση'. Το προβλημα ομως ηταν οτι εσυ δεν ησουν αυτη. Μπορει να περνουσες ωραια, αλλα ολες αυτες οι αποψεις , ολες αυτες οι θεσεις, δεν ηταν εσυ. Πανω στη ζαλαδα του 'εχω παρει φορα και δεν με σταματαει τιποτα' ομως, γελουσες μ'αυτες και σιωπηλα καποιες φορες ισως και να τις υιοθετουσες. Και πανω που πιστευες οτι θα ενιωθες πιο ελευθερη πια, χωρις τα προηγουμενα κωλυμματα σου, τωρα νιωθεις και ανησυχη και αναισθητη. Νομιζεις πως η Ευα θα σου δειξει τη ζωη, τη στιγμη που αυτο που ηθελες πραγματικα ηταν να υπερβεις τη ζωη. Να βρεις αυτο το κατι που σε ξεπερναει και μεσα του συναντας τον εαυτο σου. 

          Και ξαφνικα μπαινουν στη ζωη σου ανθρωποι που η Ευα δεν πολυγουσταρει ισως γιατι βλεπει πως αν στεργιωσουν, κινδυνευει η παντοκρατορεια της πανω σου.

Ομως κατι τους κραταει εδω. Και σιγα σιγα σου ανοιγουν ολα τα παραθυρα της ψυχης σου για να παρει αερα, σου καθαριζουν τη σαβουρα απο τα ματια και σου δινουν ολα τα απαραιτητα τρανταγματα για να βρεις τον εαυτο σου.

Που δεν ειναι η Ευα.

Γι αυτο δεν ειχες ησυχια.

Γι αυτο τρωγοσουν.

Γιατι ησουν τοσο μακρυα απ' αυτα που ειχες πραγματικα μεσα σου, αυτα που ηθελες κι αναζητουσες. Και ξαφνικα συνειδητοποιεις οτι το ανικανοποιητο που ενιωθες, δεν ηταν επειδη ηθελες ΚΙ 'ΑΛΛΑ, αλλα επειδη ηθελες ΆΛΛΑ. 

Και τωρα τα βρηκες.

Και ξαφνικα ολα βγαζουν νοημα..

"και σκεφτομαι πως ισως πια μπορω να γραψω εναν στιχο αληθινο.."

και καπως ετσι βγαινει το '14, μ'ενα χαμογελο αλλοιωτικο απο τα προηγουμενα, πιο δικο μου..

                                                           :)