Πέμπτη 29 Μαρτίου 2012

Και για πες..

1)Η μικρη φανη (συνεχιζει να) ανακαλυπτει τον κοσμο. Καμια φορα ξενερωνει τη ζωη της μ'αυτα που συναντα βεβαια, αλλα δε βαριεσαι..

Ακου να δει πως εχει το πραγμα. Δεν ειμαι ευκολος ανθρωπος. Εχω και γω τις παραξενιες μου.
Δεν μενω ευκολα καπου κι αν δεν νιωσω απο μονη μου οτι θελω να κατσω εκει, δεν προκειται να με κρατησεις με το ζορι.
Σ΄εναν ιδανικο κοσμο θα ερωτευομασταν οποιον μας ερωτευεται και θα μας ερωτευοταν οποιος ερωτευομαστε. Επειδη ομως μεταξυ μας, ο κοσμος δεν ειναι και τοσο ιδανικος, τα εχουμε περιπλεξει λιγο τα πραγματα.

Εγω ξερεις τι καταλαβα?
Καταλαβα οτι ο κοσμος χανεται, κι αν το χερι που κρατας δεν ειναι αυτο με το οποιο θελεις να τον αλλαξετε μαζι, αφησε το. Μη συμβιβαζεσαι.
Προσεξε ομως.. <<αλλο πραγμα να συμβιβαζεσαι και αλλο να αποδεχεσαι>>.


2)Σταματα να γκρινιαζεις. Σταματα. Πραγματικα.
Δηλαδη, βγαλε τον σκασμο πια.
Ο χρονος που σου παιρνει για να μου κλαφτεις και να πεις τι ΔΕΝ μπορεις να κανεις, φτανει και περισσευει για να βρεις τουλαχιστον 2 λυσεις για το προβλημα σου.
Ενα απο τα πραγματα που μου εμαθε ο προηγουμενη χρονια, ηταν πως
ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΑΠΟΦΑΣΗ ΜΑΚΡΥΑ.
Αυτη ειναι η αποσταση. Απο το 'δεν μπορω μπουχου', στο 'ΘΑ το κανω ρε΄.
Δεν λεω οτι ειναι ευκολο, ουτε οτι γινεται αμεσως. Αλλα γινεται.

3)Καποιοι οταν τρωνε την ηττα, γυριζουν αλλου το κεφαλι, ξεχνιουνται και το ξεπερνουν. Μαγκια τους.

Καποιοι αλλοι, οταν φανε τα μουτρα τους, πεφτουν στα πατωματα -κι ακομα πιο κατω. εκει ανακαλυπτεις οτι ο πατος ειναι πολυ πιο χαμηλα απ'ο,τι φανταζοσουν- και πρεπει πρωτα να ερθουν αντιμετωποι με ολο το φασμα των συναισθηματων που τους προκαλει αυτη η ασχημη κατασταση, να το αντιμετωπισουν face to face, μετα να του κανουν 'μπου', να φυγει και να επανελθουν.
Μαγκια τους και σ'αυτους.

Ωστοσο, η 2η περιπτωση κρυβει τον κινδυνο να ξεμεινεις στο πατωμα.
Αλλα αυτο ειναι δικη σου επιλογη. Παραδεξου το, συνηθιζεις να κυλιεσαι εκει και πειθεις τον εαυτο σου οτι δεν μπορει να σηκωθει. Ελα, ολοι το εχουμε περασει.
Δεν αμφισβητω οτι πραγματικα αισθανεσαι πως δεν μπορεις να σηκωθεις. Ξερω ποσο χαλια νιωθεις, πραγματικα ξερω.... ομως αν δεν το αποφασισεις, θα μεινεις εκει.
Τις περισσοτερες φορες δεν ειναι ευκολο, αλλα σιγα σιγα θα τα καταφερεις.
Μη χανεις ζωη.. ΖΩΗ.. ειναι πολυ ασχημο να γυρνας πισω και να λες 'ποσο χρονο εχασα'.

Παρε τον χρονο σου, νιωσε αυτο που σε πονα, μεινε εκει οσο σου χρειαζεται, αλλα μη ξεχαστεις.

ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΑΠΟΦΑΣΗ ΜΑΚΡΥΑ ρε.. μονο τοσο..

Πέμπτη 15 Μαρτίου 2012

μυρωδιες..

Ξερεις, εχω περιεργη μνημη.
Βασικα εχω επιλεκτικη μνημη. Πραγματα που εχουν να κανουν με 2-3 συγκεκριμενους ανθρωπους, δεν τα ξεχναω με τιποτα.
Καταστασεις, λογια, εικονες.. τα θυμαμαι ολα με καθε λεπτομερεια.
Αντιθετα, για ολα τα υπολοιπα εχω μνημη χρυσοψαρου. Δεν ειναι οτι δεν με νοιαζουν, απλα για να χαραχθει -οχι να αποτυπωθει, να ΧΑΡΑΧΘΕΙ- οτιδηποτε στη μνημη μου, πρεπει να σημαινει κατι για μενα.

Οι περισσοτερες αναμνησεις μου, αν οχι ολες, συνοδευονται απο μυρωδιες.
εικονες, ανθρωποι, στιγμες, ολα εχουν τη δικη τους μυρωδια κι ετσι ειναι χαραγμενα μεσα μου.

-η μυρωδια απο ενα ζεστο δωματιο με χαμηλο φως καπου στον πειραια ενα βραδυ που εξω χιονιζε,

-η μυρωδια μιας σκηνης καπου στη κεφαλλλονια ενα βραδυ μετα απο πολυ κρασι, αφου ειχαμε βρει ονομα σε ενα αστερι,

-η μυρωδια μιας αυγης καπου στο χωριο, ξημερωματα Μεγαλου Σαββατου,

-η μυρωδια μιας αγκαλιας την ωρα που νιωθεις πως εχεις διαλυθει και δεν μπορεις να παρεις ανασα,

-η μυρωδια μιας αυγης που "η καρδια μου τρελαθηκε βαραει σαν ξεκουρδιστη μπαντα" απο ευτυχια,

-η μυρωδια εκεινου,

-η μυρωδια του αλλου,

-η μυρωδια που συνοδευε εκεινο το παραμυθι..

μυρωδιες.. μυρωδιες.. μυρωδιες...

Πριν λιγες μερες, καθως περπατουσα, εφτασε στη μυτη μου μια μυρωδια πολυ γνωριμη.
Το μυαλο μου κατακλυστηκε απο εικονες.
Ηταν σαν να ημουν και παλι σε εκεινο το μερος. Κι ηταν τοσο ζωντανο..
Η μυρωδια με πλημμυρισε. και οι εικονες μαζι.
Σταθηκα λιγο και ανεπνευσα βαθια.
Μερικες φορες οι εικονες ξεθωριαζουν μεσα σου μετα απο καιρο.
Το χρωμα τους σιγα σιγα θαμπωνει.
Οταν ομως συναντας τη μυρωδια τους, αμεσως ξαναζωντανευουν. χρωματιζονται και παλι μπροστα στα ματια σου..
Αλλη μια βαθια ανασα.
Η μυρωδια πηγε παντου μεσα μου, την ενιωσα σε καθε μου σημειο και ξαναχρωματισε εικονες ξεθωριασμενες.
Σαν να τα εβλεπα ολα μπροστα μου..
Αυτη η μυρωδια..

"..Έλα και φέρε χρώματα πολλά, πάρε μακρυά το γκρίζο
κι αν θα μυρίσω αρώματα παλιά, το αύριο σου χαρίζω.."
-Active Member-