παραμυθια και αλλα περιεργα

που λες, ειναι ασχημο να μη πιστευεις πια στα παραμυθια.
ουτε σε ο,τι μαγικο κι αερινο μπορει να σου ειχαν αφησει καταλοιπο
κανοντας σε να πιστευεις εστω και για λιγο,
(οσο σου παιρνει να ανοιγοκλεισεις τα ματια)
-ιδιως εκεινες τις βραδυνες ωρες, που ολα ειναι ησυχα και ακους μονο ανασες στο δωματιο-
οτι ισως εχεις κι εσυ κατι απο μια κοιλαδα χαμενη μεσα σε ξεφωτα
που κυκλοφορουν μονοκεροι, ξωτικα και δεντρα που μιλανε.

ειναι ασχημο να ανακαλυπτεις πως τελικα εισαι μονο.. ενας ανθρωπος.

αλλα ελα να μιλησουμε για κεινες τις στιγμες.
τις μικρες.
που δεν διαρκουν περισσοτερο απ'ο,τι σου παιρνει να ανοιγοκλεισεις τα ματια
κι ομως, φτανουν για να ειναι ολα ξεκαθαρα, εστω για οσο διαρκουν μονο,
μεσα στο μυαλο σου

δεν υπαρχει τιποτα μπερδεμενο.
τιποτα αλλοιωμενο ή μισοκρυμμενο πισω απο παρωπιδες
φανερες ή μη
δικες σου ή των αλλων
πραγματικες ή φανταστικες.
δεν υπαρχουν ερωτησεις.

οι απαντησεις σε χιλιαδες ερωτηματικα,
οι πραγματικες εικονες χωρις τη θολουρα,
ειναι ολα εκει
στον μαυρο καμβα που εχεις μπροστα σου
τη μια στιγμη που οι πανω βλεφαριδες φιλανε πεταχτα τις κατω
καταδικασμενες να χωρισουν και παλι σε λιγο.
αιωνια σχεση απο αποσταση.
μια στιγμη διαυγειας με ολες τις απαντησεις μπροστα σου.
κι υστερα, οταν οι βλεφαριδες χωρισουν παλι
ολα ειναι οπως πριν.

(γεια σου ρε χρυσακι με τις κομματαρες σου)

ενοχες και αλλες σταγονες

-δεν νιωθεις πια οτι σκορπιζεσαι ασκοπα? σου περασε?
-γαμωτο. τωρα απλα νιωθω οτι περναω καλα. κ δεν με νοιαζει.

αυτη η απενοχοποιηση των παντων και κυριως των επιθυμιων σου εχει και τα καλα της.
αλλα τι φταιει πραγματικα τελικα?
η απενοχοποιηση των επιλογων σου ή οι ιδιες οι επιλογες σου?
ποια ειναι η ριζα του κακου γιατρε μου?
τι απο τα δυο φταιει?
και τελικα τι γινεται?
μεταλλασσεσαι?

χανεις τον εαυτο σου

ή 

τωρα τον βρισκεις πραγματικα?

και πριν γιατι μπερδευοσουν?

ειχες μεγαλα 'πρεπει'

ή 

παραξενα 'θελω'

γιατι εχουμε ενοχες?

και τελικα, τι ειναι οι ενοχες? αυτες που συνοδευουν μερικα απο τα θελω μας.

ειναι η κλωστη που σε συνδεει με την ηθικη σου

με τον Θεο σου

με το σωστο σου?

ειναι η κλωστη που απο τη μια ειναι δεμενη με σενα και απο την αλλη με κατι απ αυτα και οταν πας να απομακρυνθεις (απο την ηθικη σου, τον Θεο σου, το σωστο σου), σου θυμιζει τι κανεις και ενιοτε σε τραβαει πισω?

 ή.. πολυ θα ηθελα να εχω κ εδω ενα 'η' που θα μου εδινε μια επιλογη λιγοτερο... ενοχικη.

αλλα μαλλον την ξερεις την απαντηση και την αγνοεις επιδεικτικα και ηθελημενα.

και ισως αυτο ειναι χειροτερο .

 και οταν δεν υπαρχουν πια ενοχες σε μια επιλογη που θα επρεπε να υπαρχουν, αυτο σημαινει οτι κοπηκε η κλωστη και εισαι πια μακρυα απο την ηθικη σου, τον Θεο σου, το σωστο σου ή οτι εβαλες την επιλογη σου πανω απ'αυτα? οτι δεν σε νοιαζουν πια?

και τι γινεται τοτε? τι εχεις?

μια ζωη απενοχοποιημενη, που ακολουθεις παντα τα θελω σου χωρις δευτερες σκεψεις και ισως ενδοιασμους? ή μια ζωη μακρυα απο καθε τι που μεχρι τοτε κρατουσε καθαρη τη συνειδηση σου?

και ειπε..'η ζωη δεν σε ρωταει. σου φερνει 5 πραγματα. ή τα ζεις ή οχι.'

μπερδευτηκες ε?

(χαθηκα λιγο, αλλα μια διαδρομη περιεργη μονοπβλουσε τις μερες μου αυτη την εβδομαδα. καποια στιγμη κανοντας την αλλη μια φορα, σκεφτηκα οτι ψιλοδευω προς τη μοιρα μου.

οι τοιχοι του νοσοκομειου οσα μετρα κι αν απεχουν μεταξυ τους, παντα σε πνιγουν.)

χαμογελο.

τσιου.