Παρασκευή 16 Δεκεμβρίου 2011

Παει και το 2011..

Το τελευταιο κειμενακι για το '11 λοιπον..

Ολα τελειωνουν φιλε μου.
Αργα, γρηγορα, ολα τελειωνουν. Ξερεις οτι ολα γινονται για καποιο λογο, αλλα δεν μπορεις να σκεφτεις ποιος ειναι αυτος ο λογος τωρα. Αλλα να το θυμασαι, ολα γινονται για καποιο λογο.. και αν δεν τον καταλαβαινεις τωρα, θα το καταλαβεις αργοτερα. Να εισαι σιγουρος.

Ετσι τελειωνει και το '11. Ωραια χρονια. Πραγματικα ωραια. Παρολο που σχετικα νωρις συνεβη κατι που υπο αλλες συνθηκες θα εφτανε και θα περισσευε για να μου μαυρισει (ετσι πιστευα δηλαδη) ολη τη χρονια και να τη θυμαμαι σαν ασχημη και τρισκαταρατη, τελικα δεν επαθα και τιποτα. Ισα ισα που αν δεν γινοταν, δεν θα ειχα ζησει μια σειρα απο ομορφες, πραγματικα ομορφες, καταστασεις που μου συνεβησαν. Και ηρθαν πανω στην ωρα για να μου δειξουν 5 πραγματα που επρεπε να δω εκεινη ακριβως την ωρα. Καποια απο αυτα τελειωσαν, -και παλι δεν καταλαβαινα γιατι επρεπε να συμβει αυτο, αλλα ισως το πιο σημαντικο ειναι οτι απλα εγιναν, μου εδειξαν αυτα που επρεπε να δω, αυτα που επρεπε να ζησω και με γεμισαν ομορφες στιγμες. So simple..- Καποια αλλα συνεχιζονται.. και αν θελω να αφησω τη χρονια με ποιηση, δεν βρισκω καλυτερους στιχους απο αυτους της Κικης Δημουλα, απο τον Ονειροκριτη..
'Βλεπεις ειναι δειλο το καθε τελος.
Κανενα τελος δεν τολμα να ερθει με αδεια χερια.
Καθε φορα φερνει μαζι του δωρο μιαν αρχη'


Και ξερεις και τι αλλο πρεπει να θυμασαι?
ξερεις ποιο ειναι το θεμα?
το θεμα ειναι οτι 'η ευτυχια μου ειμαι εγω, οχι εσυ, οχι μονο γιατι εσυ μπορει να εισαι περαστικος, αλλα κι επειδη εσυ θελεις να ειμαι αυτο που δεν ειμαι' (Λεο Μπουσκαλια, 'Να ζεις, ν'αγαπας και να μαθαινεις')
Αυτο ειναι το θεμα.
Προς το παρον δεν μου εχει τυχει το 2ο σκελος, το 'εσυ θελεις να ειμαι αυτο που δεν ειμαι'. Δεν μπορω να θυμηθω καποιον στη ζωη μου που να προσπαθησε να με αλλαξει εμμεσα η αμεσα. Οταν αλλαζα κατι στη μικρη φανη, το αλλαζα μονη μου, επειδη ενιωθα οτι πρεπει να αλλαξει. Η αλλαζε ασυναισθητα..

Αλλα πολλες φορες ξεχασα το 'η ευτυχια μου ειμαι εγω, οχι εσυ'.
Ελα, μεταξυ μας ειμαστε. Και ποιος δεν εχει σκεφτει καποια στιγμη της ζωης του που δεν συνεβαινε κατι ιδιαιτερο, που ολα ηταν λιγο βαρετα, νια-νια και νεροβραστα 'πωπω, αντε να ερθει ο ταδε να τον δω να παρω λιγο τα πανω μου/αντε να γινει το ταδε να ξεβαρεθω/αντε να βρεθει το καλο το γκομενακι να παρω λιγο μπρος' κλπ κλπ.

Ναι ναι, ωραια ολα αυτα, αλλα οταν γινουν μπορει και να μη ξεβαρεθεις τελικα, γιατι 'η ευτυχια σου εισαι εσυ, οχι εγω', γι αυτο παρε μπρος μονος σου ντιαρ, μη περιμενεις να συμβει κατι, να ερθει καποιος κλπ.
Κοιτα τι θα κανεις μονος σου για να παρεις τα πανω σου, γιατι αυτο(ς) που περιμενεις, μπορει και να σε ξενερωσει οταν ερθει και τοτε.. θα περιμενες τζαπα και ποιος ξερει τι θα εχασες οσο περιμενες..
Ναι ξερω, θες μια σπρωξια στον ποπο βρε αδερφε, αλλα πρεπει να καταλαβεις οτι η σπρωξια ειναι προαιρετικη..

Το '12 λοιπον, μη περιμενεις τι θα ερθει να σε βρει.. Ψαξε εσυ να το βρεις!
:)

11 σχόλια:

  1. Φανή κρατάω τη φράση του Μπουσκάλια που ανέφερες. Εκτός από την κοινωνική υποταγή σε πολλές περιπτώσεις υπάρχει και η συναισθηματική υποταγή και αυτή είναι μεγάλο βάλσαμο. Ως καθαρά ελευθεριακά πνεύματα όμως συνεχίζουμε. Έχουμε και τις κωλοπανελλήνιες άλλωστε... Μ'άρεσε η ανάρτησή σου, δίνει σταγόνες ελπίδας σε μία περίοδο στεγνή...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. πανελληνιες ε? μη μασας και -προσωπικη συμβουλη- μη μπεις στο τρυπακι του '1 χρονος ειναι, θα αφιερωθω στο διαβασμα' και ξεχασεις να ζησεις.. πιανομαι απο τη κουβεντα μιας παλιας συμμαθητριας που μου ελεγε προσφατα 'στα 16 εκανα αυτα κι αυτα, στα 17 αυτα και στα 18 εδινα πανελληνιες. τιποτα αλλο.'
    Αν εχεις συγκεκριμενα σχεδια, διαβασε οσο θελεις, αλλα μη ξεχασεις να ζησεις παραλληλα, αν και δεν νομιζω οτι εσυ 'κινδυνευεις' απο κατι τετοιο..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Νομίζω πως περιέγραψες
    και την δική μου χρονιά,
    πάνω-κάτω Φανή μου..
    πολύ μου άρεσε...
    ...
    'Βλεπεις ειναι δειλο το καθε τελος.
    Κανενα τελος δεν τολμα να ερθει με αδεια χερια.
    Καθε φορα φερνει μαζι του δωρο μιαν αρχη'
    Κική Δημουλά,
    δεν χρειάζεται να πούμε
    τίποτε παραπάνω...
    ...
    Ένα όμορφο βράδυ και από εδώ!
    ...
    Υ.Γ. Νικόλα, κουράγιο και καλή επιτύχια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. *Ξυλινε Ιπποτη,
    χαιρομαι που σου αρεσε.. :)

    Kαλη χρονια να εχουμε!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. νομίζω είμαστε στην ιδια φάση
    να περάσεις όμορφα
    all i want for xms is me
    όταν μας βρούμε όλα θα ναι πιο καλα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Χρόνια πολλά και μην ξεχάσουμε να ζούμε μέσα από την δική μας την ζωή κι όχι κατασκοπεύοντας τις ζωές των άλλων. :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. *ασωτε,
    all i wanted for xmas was me και ειχα κ απειρο χρονο να με βρω, μη σου πω οτι παραλιγο να με βαρεθω κιολας, πληρες λιωσιμο στις διακοπες!

    *σακιδιο,
    τι ωραια ευχουλα ηταν αυτη??!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Το "όλα γίνονται για κάποιο λόγο" είναι κάτι που συνήθιζα να λέω πολλά χρόνια και το λέω ακόμη :)

    Η ευτυχία, δεν ξέρω αν είναι ο ένας ή ο άλλος (δεν διαφωνώ καθόλου με αυτό που λέει ο leo αλλά σηκώνει πολύ κουβέντα).
    Αυτό που λέω εγώ είναι πως η ευτυχία αποτελείται από πολλά κομμάτια, ανομοιόμορφα μεταξύ τους. To puzzle από τα κομμάτια αυτά, όμως, το φτιάχνουμε εμείς και το βασικότερο, εμείς βάζουμε και τα χρώματα σε αυτήν.. :)

    Kαι κάτι πάνω σε αυτό που είπες.
    Το καράβι είναι πιο ασφαλές στο λιμάνι. Προορισμός του καραβιού όμως δεν είναι το λιμάνι αλλά η θάλασσα.

    Να προσέχεις Φανή :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Eπίσης, ξέχασα να σου πω ότι γράφεις ωραία.

    Είδες.., κάποια πράγματα δεν αλλάζουν :)

    -F-

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. συμφωνω, προορισμος ειναι η θαλασσα..
    αλλα ξερεις, ενα ταξιδι μπορει να ειναι καλο ή κακο. οταν ειναι κακο, ενα λιμανι το χρειαζεσαι για να ερθεις στα ισια σου.
    μετα παμε παλι για ταξιδια ;)

    σ'ευχαριστω.. παντως ελπιζω (και ευχομαι) να με βρισκεις αρκετα αλλαγμενη..
    :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Είσαι πολύ σωστή Φανή!

    Το λιμάνι χρειάζεται που και που για να γίνουμε θεατές από πρωταγωνιστές στο "παιχνίδι", εκεί που χρειάζεται να βάλουμε μια δόση λογικής παραπάνω χωρίς όμως να πνίξουμε το όποιο συναίσθημα. Εκεί, στο λιμάνι, κάποια στιγμή ο καθένας θα καταλάβει τον λόγο που κάτι συνέβη, γιατί πρέπει πρώτα να δει την ζωή του ως θεατής, να δει αυτά που πρέπει με περισσότερη λογική αποβάλλοντας τυχόν πλασματικά ιδεώδη και ψυχαναγκασμούς.

    Στο λιμάνι (και όχι στη θάλασσα) επίσης μπορει να βάλει ακόμη ένα κρύσταλλο στον καθρέφτη, στον καθρέφτη που κοιτάζει και βλέπει εκείνον (και όχι κάποιον άλλο).

    Σε βλέπω αρκετά αλλαγμένη (ακόμη) προς το καλύτερο και χαίρομαι :)
    (έχουν περάσει και μερικά χρόνια..)

    (θα σου πω τι εννοώ αλλά προτιμάω όχι εδώ)

    ΑπάντησηΔιαγραφή