Δευτέρα 28 Νοεμβρίου 2011

Για δυο γερικα ματια..

Διαβαζα τις προαλλες αυτη την αναρτηση απο το ΖΑΚΤ_ΦΡΑΚΤ και θυμηθηκα κατι που εγινε πριν περιπου ενα μηνα. Τα συναισθηματα που νιωθω καθε φορα που το φερνω στη μνημη μου ειναι ακριβως τα ιδια. Και οσο μενουν ιδια, ξερω οτι δεν θα αλλαξω κι εγω, δεν θα ξεχασω τι δεν ειμαι..

Η γλυκια γιαγιακα με τις ομορφες ρυτιδες στο προσωπο, το λαιμο και τα χερια..
Με τα μεγαλα γυαλια μυωπιας,πρεσβιωπιας που μεσα βλεπεις παντα αυτα τα μικρα γλυκα ματακια που εχουν οι ηλικιωμενοι..
Με τα κοντα -παντα- μαλλακια και τη μακρυα φουστα χειμωνα-καλοκαιρι..
Χαμηλα παπουτσια και αργο αργο περπατημα..
Κραταει παντα μια σακουλα απο φαρμακειο στο χερι και στο δαχτυλο φοραει παντα τη βερα της οσο κι αν τη στενευει.
Μυριζει..γιαγια, αυτη η γλυκια, η ζεστη μυρωδια..
Γλυκια γιαγιακα.. Θες να σε παρει αγκαλια, να τη φιλησεις και να κατσεις να την ακους με τις ωρες να σου λεει ιστοριες απο τα 70-75 χρονια που ζει.
Τη βλεπω να καθεται σε ενα πεζουλακι και σκεφτομαι οτι θα ξεκουραζεται. Πλησιαζω και μου μιλαει..

'κοριτσι μου, μηπως σου περισσευει κατι? 4 μερες τρωω χορτα αλαδωτα που μου εφερε ο γειτονας μου και...' λεει και κατι ακομα αλλα δεν την ακουω, κοιταζω τα ματια αυτης της αξιοπρεπεστατης γιαγιακας που θολωνουν.. τοση ωρα κοιτουσε κατω απο ντροπη..
φαινοταν τοσο πολυ οτι ντρεπεται που ζηταει χρηματα ακομα κι μ'αυτον τον τροπο, διακριτικα, και τωρα με κοιταει..και θολωνουν και τα δικα μου ματια.
Ανοιγεις το πορτοφολι και της δινεις.
Ντρεπεται τοσο πολυ που τα παιρνει, το βλεπεις, της χαμογελας σαν να της λες 'εεεη, δεν πειραζει, γι'αυτο μας τα δινει ο Θεος'..
Ντρεπεται τοσο πολυ..

Και τωρα τα ματια σου ξαναθολωνουν, γιατι δεν της εδωσες περισσοτερα?
Και ξαναθολωνουν γιατι.. πως ειναι δυνατον να συμβαινουν αυτα.. και θυμασαι και την αλλη γιαγιακα που ηταν ακομα πιο μεγαλη απο αυτη, και την ειχες πετυχει εξω απο το φουρνο, που σου ζητησε εστω 10 λεπτα -σου δειχνει τη χουφτα της, εχει 40 λεπτα- για να παρει ψωμι.

Και ξαναθολωνουν τα ματια σου..
Και δακρυζεις..
Και δακρυζεις..
γι'αυτη τη γιαγιακα στο πεζουλι
για την αλλη εξω απο τον φουρνο
για τις αλλες γιαγιαδες που σ'αυτη την ηλικια τις κανουν να ντρεπονται ετσι, που τις κανουν να χανουν την αξιοπρεπεια τους
και γι αυτους που κοιμουνται εξω με τετοιο κρυο
και για τους αλλους που η προνοια του κρατους προνοιας τους αφηνει να αργοπεθαινουν εξω απο τη νομικη, εξω απο το πολυτεχνειο, στην ομονοια
για εκεινους που τους στριμωχνουν σαν τα ζωα 10-10 σε τρυπες που δεν εχουν καλα καλα παραθυρα και τους χρεωνουν με το κεφαλι
και για τους αλλους
και για εκεινους
και για ολους
Για ολα τα ματια που δακρυζουν
Τοση δυστυχια
Τοσα θολωμενα ματια..

Και κλαις..
Και θες να τα γκρεμισεις ολα και να τα ξαναφτιαξεις απο την αρχη, με τα ιδια σου τα χερια. Ολα.
Για να μη ξαναδεις ποτε τετοια θολωμενα ματια..

"Γυρεύω για όλους μας το ίδιο όμορφο στέγαστρο,
φτιάχνω φωτιά για όποιον θέλει κόσμο αταίριαστο.
Για τα μάτια ενός παιδιού που ψάχνει γη, γκρεμίζω ουρανούς,
λυτρώνω μάνες και γιους...
Φυσάει κόντρα σε ολάκερη γη,
τ' αγρια πετούμενα δε βρίσκουν πηγή,
δεν αντέχω της βολής τη σιγή.
Και δω απ' τον τόπο που έζησα τη φυγή,
ρίχνω αλάτι στη βαθιά τους πληγή,
τάζομαι πρόσφυγας και σε καλό να μου βγει.."
Active Member

2 σχόλια:

  1. Ρε πολύ συγκινητικό post... Πραγματικά το διάβαζα και δάκρυσα..
    Και εγώ ακριβός τα ίδια συναισθήματα έχω, άλλα τι μπορούμε να κάνουμε εκτός από ελεημοσύνη?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Απο εθελοντικη εργασια μεχρι το πιο απλο, οταν αυτος που μενει στον πανω οροφο δειξει εστω και λιγο οτι δυσκολευεται, να εισαι εκει, γιατι -τετρημενο αλλα ισχυει- οτι η αλληλεγγυη ειναι το οπλο μας..;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή