Κυριακή 10 Μαρτίου 2013

βεβαιοτητες-αβεβαιοτητες

-πως αντεχεις τοσες βεβαιοτητες?

αυτο ακριβως. δεν αντεχω τις βεβαιοτητες. προτιμω τις πιθανοτητες.
οι βεβαιοτητες ειναι  ταμπελες κι εγω δεν τις μπορω τις ταμπελες.
πεφτουν πανω σου και σε πλακωνουν ή μπαινουν μπροστα σου και σε κρυβουν, αν ειναι μεγαλες.
εισαι σιγουρος οτι αντεχεις το βαρος τους?

κι υστερα, προσπαθησες τοσο πολυ να μη σε λιωσει το μεγεθος τους και ξαφνικα ανακαλυπτεις πως ειναι ελλειπεις. τζαμπα κοπος.
ειναι σαν να εχεις φαει μια ζωη για να καταληξεις οτι εισαι μπλε κ ενα απογευμα να βρεξει σκατα και να γινεις καφε.
μαλακια.
τζαμπα κοπος.


περνας μερες, εβδομαδες, μηνες, χρονια για να προσδιορισεις τι εισαι.
να το γραψεις καπου με μεγαλα φωσφοριζε γραμματα για να μη το ξεχασεις ποτε (μα αν ησουν μονο αυτο, δεν θα χρειαζοταν να το υπενθυμισεις στον εαυτο σου, οπως δεν χρειαζεται να του υπενθημισεις οτι εχεις καστανα ματια) και να πορευτεις στους δρομους που σου επιτρεπει, μακρυα απο τα μονοπατια αυτων που απερριψες στον αυτοπροσδιορισμο σου.
και μια μερα, η καλυτερα ενα βραδυ - γιατι ολα τα σημαντικα γινονται τη νυχτα- καπου ξεχαστηκες με τη κουβεντα και βρεθηκες σ'ενα μονοπατι.
'ωραιο ε?' σκεφτεσαι.
το ξανακοιτας.
'οοοπα, ειναι απο τα 'δεν πρεπει' αυτο'.
γαμωτο, σου αρεσει πολυ ομως. αν ηξερες οτι ηταν τοσο ωραιο, ισως ειχες κανει μια παρενθεση στον αυτοπροσδιορισμο σου και εβαζες στη ταμπελα σου εναν ορισμο που εστω με προυποθεσεις, θα δεχοταν κι αυτο το μονοπατι.
αλλα δεν το κανες. και τωρα δεν θα το ακολουθησεις γιατι...'δεν πρεπει', 'δεν ειναι εσυ'.
και φευγεις.
χανεις το ομορφο μονοπατι γιατι μια ταμπελα σου ειπε οτι 'δεν ειναι εσυ'.

μα με ενα 'εσυ' τοσο ευμεταυλητο, παραδομενο σε εικονες, μυρωδιες, ανασες  και ανθρωπους, πως μπορεις να εισαι σιγουρος οτι εισαι ενα 'κατι' συγκεκριμενο και οχι τοσα αλλα που το πλευριζουν?
και γιατι να χανεις πραγματα απο τα τοσα αλλα που το πλευριζουν.

εχεις εναν ορισμο για τον εαυτο σου. αυτος ο ορισμος λεει τι εισαι και τι δεν εισαι.
σου επιτρεπει να κανεις καποια πραγματα και σου απαγορευει καποια αλλα.
γιατι το δεχεσαι?
γιατι θες να εισαι μονο ενας ανθρωπος?
ενα μονο χρωμα?
γιατι να μην εισαι μπλε, μωβ και πρασινο ταυτοχρονα?
ειμαι σιγουρη οτι αν ψαξεις, θα βρεις ολα αυτα τα χρωματα πανω σου, σε διαφορετικα σημεια.

περσυ τις αποκριες ειχα βαλει κατι ωραιοτατα φτερα. εφαγαν ολοι τα λυσσακα τους τι φτερα ειναι. αγγελου? νεραιδας? πεταλουδας? μυγας?
οχι ρε μαν. δεν ειναι ενα απ'ολα αυτα.
ειναι ολα αυτα μαζι.
ηταν φτερα αγγελου, νεραιδας, πεταλουδας και μυγας μαζι. γι αυτο ηταν τοσο γαματα.
κρυμμενος ο ενας προσδιορισμος μεσα στον αλλο.
 και χαιρεσαι οταν καποιος ανακαλυπτει εναν ακομα που ισως ηταν παντα εκει, αλλα δεν το ειχες δει μεχρι τοτε.

σαν πεταλουδα μπορεις μονο να πετας απο λουλουδι σε λουλουδι.
σαν αγγελος μπορεις να πετας αλλα και να περπατας. δεν εχεις ομως τοσο ομορφα φτερα οσο η πεταλουδα.
ή θα διαλεξω να ειμαι μονο πεταλουδα και να μη μπορω να περπαταω, ή να ειμαι αγγελος και να μην εχω ωραια φτερα.

ε εγω θελω και να περπαταω και να πεταω και να εχω ωραια, πολυχρωμα φτερα.
γι'αυτο ειμαι ολα αυτα μαζι.
ισως λιγο περισσοτερο το ενα, αλλα εχω στοιχεια και απο τα υπολοιπα.

περα απο καποια βασικα χαρακτηριστικα που εχουμε,  ολα τα υπολοιπα αλλαζουν, γιατι παντα, ΠΑΝΤΑ ερχεται ενα κατι που σου δειχνει οτι εχεις και λιγο κιτρινο μεσα σου, εκτος απο το μωβ. το ασπρο. το πρασινο. το κοκκινο.....
η ζωη ειναι πολυ μικρη για να ειναι ενα μονο χρωμα. γι αυτο υπαρχουν και τα υπολοιπα..

δεν χανεις τον εαυτο σου.
τωρα τον βρισκεις πραγματικα.

 (για το χρυσακι και τον ιασονα που σκεφτονται τα ιδια πραγματα..)

'...γιατι ολοι που ετυχε να τον αγαπησουν εβλεπαν παντα μοναχα τη μια πλευρα του. πολλοι τον αγαπησαν σαν ενα καλλιεργημενο, εξυπνο και ενδιαφεροντα ανθρωπο κι ενιωσαν φρικη και απογοητευση ανακαλυπτοντας και την αλλη πλευρα του, τη λυκισια. (...)ηταν κι αλλοι ομως που αγαπησαν τη λυκισια πλευρα του, την ελευθερια, την αγρια και αδαμαστη, την επικινδυνη και δυνατη και που το βρηκαν ιδιαιτερα αξιοθρηνητο οταν ξαφνικα εβλεπαν πως ο αγριος και σκληρος λυκος ητανε κ ανθρωπος, ηθελε να ακουει μοτσαρτ, να διαβαζει ποιηση και να καλλιεργει ανθρωπικα ιδανικα. αυτοι συνηθως ηταν εκεινοι που απογοητευονταν και θυμωναν πιο πολυ απ ολους. κι αυτο γινοταν οταν ο λυκος της στεπας εφερνε σ'επαφη τη διπλη και διχασμενη του φυση με τα πεπρωμενα των αλλων ανθρωπων.'
-Ερμαν Εσσε, 'Λυκος της Στεπας'-

γιατι μονο λυκος? γιατι μονο ανθρωπος?




20 σχόλια:

  1. Γι' αυτό αργείς να εμφανιστείς εσύ.
    Έχεις να πεις "πράγματα" που πάντα με μαγεύουν και μου ανοίγουν κι άλλα παράθυρα στην σκέψη μου.
    Φιλί!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Δεύτερη προσπάθεια!
    Κατά πως τα λες και πως χτυπιέσαι,πρέπει να είχε δίκιο ο Βολτέρος όταν έλεγε ότι "η αμφιβολία δεν είναι μια ευχάριστη κατάσταση, αλλά η βεβαιότητα είναι σίγουρα μία παράλογη κατάσταση".
    Φιλάκια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. μπορει... που ξερεις!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Οι βεβαιότητες είναι κελιά που μέσα τους κρατάμε φυλακισμένα τα καλύτερα κομμάτια του εαυτού μας.. Αλυσίδες που μας κρατάνε δεμένους σε ότι έχουμε "κατοχυρώσει"!!! Είτε αυτό είναι καλό, είτε είναι κακό!!!
    Ελπίζω από εδώ και μπρος να μη έχεις πρόβλημα να μπαίνεις στον Ιανό!
    Από ότι είδα,όπως και εγώ έτσι και εσύ δεν έχεις e-mail επικοινωνίας για να χρησιμοποιήσουμε όταν υπάρχει πρόβλημα!!! χε χε χε!!!!Τουλάχιστον εγώ έχω το gadget των αναγνωστών και όποιος είναι αναγνώστης μπορεί να μου στείλει η να του στείλω μήνυμα εκεί!!! ;) Φιλιά!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. 'Αλυσίδες που μας κρατάνε δεμένους σε ότι έχουμε "κατοχυρώσει"!!!' αυτο ακριβως!

      αυτο με τους αναγνωστες ακομα το ψαχνω γιατι οσες φορες πηγα να γραφτω σε μπλογκ, καπου κολλαγα :P

      φιλιααα!

      Διαγραφή
  6. εισαι ψυχαρα ομως!
    λετς σι τί θα θερισουμε αματις σπειρουμε με αυτο το σκεπτικο
    γαμωτο, κι εχουμε μια μονο ζωη πφ!
    υπαρξιακους χαιρετισμους

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. επειδη εχουμε μια μονο ζωη, ειναι κριμα να τη περασουμε σαν ενας μονο ανθρωπος..
      οοοχι ρε παιδι μου, δεν λεω να ειμαστε και διχασμενες προσωπικοτητες, απλα να μη μας κολλαει τιποτα πουθενα!

      υπαρξιακα φιλια και σε σενα!

      Διαγραφή
  7. Χάρηκα που είδα τις σκέψεις σου μετά από καιρό...
    Η έντονη ανάγκη αυτοπροσδιορισμού όντως πολλές φορές οδηγεί σε καλούπια την ανθρώπινη συμπεριφορά τετραγωνοποιώντας τη και τροφοδοτώντας τον ήδη υπάρχοντα συντηριτισμό της κοινωνίας. Τα "πρέπει" έχουν γίνει περισσότερα από τα "πιστεύω" και τα "θέλω". Από την άλλη όμως θεωρώ πως πρέπει να υπάρχει η διαχωριστική γραμμή του "είμαι ο,τι θέλω να είμαι" από το "είμαι ο,τι να 'ναι". Συμφωνώ απολύτως με το κείμενο Φανή...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. 'πρέπει να υπάρχει η διαχωριστική γραμμή του "είμαι ο,τι θέλω να είμαι" από το "είμαι ο,τι να 'ναι"'
      εχεις πολυ δικιο και προσυπογραφω!

      αυτο που θελω να περασω περισσοτερο, ειναι οτι δεν πρεπει να κολλαμε μπροστα σε καποια πραγματα επειδη μια ταμπελα που εχουμε κολλησει στον εαυτο μας, μας τα απαγορευει. η ταμπελα μπορει να αλλαξει πολλες φορες και ειναι κριμα να τα χασουμε..
      εννοειται οτι δεν μιλαω για ακραια πραγματα. μερικοι κανονες πρεπει να ισχυουν..
      καλο σου απογευμα νικολα! :)

      Διαγραφή
  8. Σίγουρα δεν θα είχε πλάκα αν υπήρχε μόνο ένα μονοπάτι ή αν ήταν όλα μονόχρωμα ή αν ήταν όλοι βέβαιοι για όλα. Από την άλλη όμως, η πλήρης αβεβαιότητα για όλα πόσο απέχει από την μανία καταδίωξης και την παράνοια; Προσωπικά εμένα η σκέψη να είναι όλα θέμα τύχης και να μην υπάρχει τίποτα σίγουρο στο οποίο να μπορώ να πιστεύω με αγχώνει τρελά. Θέλω να πιστεύω ότι υπάρχει κάτι ευρύτερο, ότι έχει κάποιο νόημα η ύπαρξη μου, ότι δεν απλά ένα συμπαντικό τζόκερ. Ο Αϊνστάιν δεν πολυσυμπαθούσε την κβαντομηχανική που βασίζεται στις πιθανότητες και συγκεκριμένα είχε πει, ο θεός δεν παίζει ζάρια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. χμ.. κοιτα, το κειμενο δεν εχει καμια σχεση με τον Θεο, γι αυτο το θεμα εχω γραψει πιο κατω κ συμφωνω μαζι σου.
      σ'αυτο εγραφα περισστερο για τον αυτοπροσδιορισμο μας κ τις ταμπελες που βαζουμε στον εαυτο μας ως προς το τι ειμαστε-τι δεν ειμαστε κ πολλες φορες μας καταπιεζουν.

      Διαγραφή
    2. Οκ, σε καμία περίπτωση δεν ήθελα να κάνω κήρυγμα περί θεού, εξάλλου μόνο τη μεγάλη βδομάδα νηστεύω και αν! Απλά ο ειρμός της σκέψης μου με πήγε προς τα εκεί. Ίσως βέβαια να είναι απλά θέμα οπτικής, το μονόχρωμο άσπρο φως αναλύεται στο πολύχρωμο με τα χρώματα της ίριδας και το πολύχρωμο ενώνεται και κάνει το μονόχρωμο άσπρο. Τελικά το φως είναι πολύχρωμο ή μονόχρωμο ή και τα δύο;

      Καλό Σ/Κ!

      Διαγραφή
  9. ωραια ερωτηση!! θα ελεγα οτι απο το φως βγαινουν τα χρωματα, το φως προυπαρχει και απ'αυτο 'εκπορευονται'..

    ΑπάντησηΔιαγραφή