Παρασκευή 24 Φεβρουαρίου 2012

Ωρα για παραμυθι..

'Μια φορα κι εναν καιρο, ηταν ενας βασιλιας που βασιλευε σε μια πολυ μακρινη χωρα. Ηταν καλος βασιλιας αλλα ειχε ενα προβλημα..

Υπηρχαν μερες που σηκωνοταν απο το κρεβατι διαχυτικος, κεφατος, ευτυχισμενος. Απο το πρωι εκεινες οι μερες φαινονταν υπεροχες. Οι κηποι του παλατιου εμοιαζαν ομορφοτεροι, οι υπηρετες ηταν ευγενικοι και αποτελεσματικοι, οταν γευματιζε διαπιστωνε οτι στο βασιλειο του φτιαχνονταν τα καλυτερα αλευρα κι εβγαιναν τα νοστιμοτερα φρουτα.
Τις μερες εκεινες ο βασιλιας μειωνε τους φορους, μοιραζε πλουτη, εκανε χαρες κι εφτιαχνε νομους για την ειρηνη και την ευημερια των γεροντων. Κατι τετοιες μερες ο βασιλιας εκανε αποδεκτα ολα τα αιτηματα των υποτακτικων και των φιλων του.

Ωστοσο υπηρχαν και οι αλλες μερες, οι μαυρες.. Απο το πρωι αντιλαμβανοταν οτι προτιμουσε να ειχε κοιμηθει λιγο περισσοτερο, αλλα οταν το καταλαβαινε ηταν πια πολυ αργα και ο υπνος ειχε ηδη φυγει. Οσες προσπαθειες κι αν εκανε δεν μπορουσε να καταλαβει γιατι οι υπηρετες του ηταν τοσο κακοκεφοι και δεν εκαναν σωστα τη δουλεια τους. Ο ηλιος τον ενοχλουσε περισσοτερο κι απο τη βροχη.Το φαγητο δεν ηταν αρκετα ζεστο και ο καφες ηταν παντα κρυος. Μονο με την ιδεα οτι θα δεχοταν επισκεψεις, ο πονοκεφαλος του δυναμωνε.

Κατι τετοιες μερες ο βασιλιας σκεφτοταν ολες του τις υποχρεωσεις και τρομαζε στη σκεψη οσων ειχε να τακτοποιησει. Ηταν οι μερες που αυξανε τους φορους, εκανε κατασχεσεις.. Ηταν οι μερες που φοβοταν το παρον και το μελλον και τον καταδιωκαν τα λαθη του παρελθοντος. Εφτιαχνε νομους σε βαρος του λαου του και η αγαπημενη του λεξη ηταν το 'οχι'.
Επειδη ομως ηξερε τα προβληματα που δημιουργουσαν αυτες οι αλλαγες στη διαθεση, ο βασιλιας καλεσε ολους τους σοφους, τους μαγους και τους συμβουλους του βασιλειου σε συσκεψη.
<<Κυριοι>>, τους ειπε, <<ολοι σας γνωριζετε τις αλλαγες στη διαθεση μου. Ολοι σας ευνοηθηκατε καποτε απο τα κεφια μου και υποφερατε απο τους θυμους μου. Ομως αυτος που υποφερει περισσοτερο ειμαι εγω ο ιδιος. Θελω, κυριοι, να εργαστειτε ολοι μαζι ωστε να βρειτε μια θεραπεια, ενα φαρμακο η ενα ξορκι προκειμενου να μην ειμαι τοσο αισιοδοξος ωστε να παραβλεπω τους κινδυνους, ουτε τοσο γελοια απαισιοδοξος ωστε να πληγωνω οσους αγαπω.>>
Οι σοφοι δεχτηκαν την προσκληση και για καμποσες εβδομαδες εργαστηκαν πανω στο προβλημα του βασιλια. Παρολα αυτα καμια αλχημεια, κανενα μαγικο, κανενα βοτανι δεν καταφερε να το λυσει.
Τοτε παρουσιαστηκαν στον βασιλια και ομολογησαν την αποτυχια τους.
Ο βασιλιας εκλαψε.

Το επομενο πρωι, ενας παραξενος επισκεπτης ζητησε ακροαση. Ηταν ενας μυστηριωδης ανθρωπος με σκουρο δερμα που φορουσε ενα φθαρμενο μανδυα που καποτε θα ηταν λευκος.
<<Μεγαλειοτατε>>, ειπε κανοντας μια υποκλιση, <<στον τοπο απ'οπου ερχομαι, μιλουν για τα προβληματα σας και για τη στεναχωρια σας. Ηρθα να σας δωσω τη γιατρεια.>> και χαμηλωνοντας το κεφαλι εδωσε στον βασιλια ενα δερματινο κουτακι. Ο βασιλιας με αδημονια ανοιξε το κουτακι κι εψαξε μεσα. Υπηρχε μονο ενα ασημενιο δαχτυλιδι.
<<Ευχαριστω>>, ειπε ο βασιλιας ενθουσιασμενος. <<Ειναι μαγικο δαχτυλιδι?>>
<<Αυτο ακριβως ειναι, μονο που η μαγεια του δεν ενεργει μονο οταν το φορας στο δαχτυλο>>, απαντησε ο ταξιδιωτης. <<Καθε πρωι οταν σηκωνεσαι πρεπει να διαβαζεις την επιγραφη που εχει μεσα το δαχτυλιδι και να θυμασαι τα λογια αυτα καθε φορα που θα το βλεπεις στο δαχτυλο σου.>>
Ο βασιλιας σηκωσε το δαχτυλιδι και διαβασε δυνατα:
<<Πρεπει να ξερεις οτι κι αυτο θα περασει>>. '

(Απο το βιβλιο του Χορχε Μπουκα'ι' 'Να σου πω μια ιστορια'. Ενα απο τα αγαπημενα μου βιβλια..)

Υ.Γ1. Τσιμπησα κι αλλο βραβειακι, απο τον αγαπημενο Ξυλινο Ιπποτη αυτη τη φορα, δεν το ξεχναω, θα επανελθω για την παραλαβη, καθως και για το παιχνιδι με το βιβλιο!




10 σχόλια:

  1. ωρα για παραμυθια ομορφα , και θελω να χουν καλο τελος ε!
    και εμεις να ζουμε καλυτερα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Θέλει καθαρότητα στο νου για να το αντιλαμβάνεσαι κάθε φορά αυτό. Είναι 'λυτρωτική' σκέψη αλλά προσωπικά μου υπενθυμίζει και τη ματαιότητα ενός αέναου κύκλου.

    Έπεσα στο μπλογκ σου κάπως τυχαία και στρογγυλοκάθησα! Να σαι καλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Γεια σου Φανη. Κάπου χαμένος στα πολιτικά του Αριστοτέλη παραμέλησα το μπλογκ. Οι παραμυθένιες πολιτείες που παρουσιάζεις όμως είναι πιο ανάλαφρες νομίζω από τις αντίστοιχες του τέλη...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ωραία ιστορία για όλους αυτούς που αλλάζει συνεχώς η διάθεση τους.
    Κι εγώ τυχαία βρέθηκα στο μπλόγκ σου και έριξα μια ματιά στις αναρτήσεις σου. Γράφεις πολύ ωραία!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Eimai apo ena internet kafe mias kai gia liges meres den exw internet..
    den grafei ellhnika kai misw pou grafw greeklish! pragmatika to misw!
    ...
    Otan to diavasa prwth fora m' ekane na niwsw polu kalutera...
    dioti kai sthn eutuxia, kratas kalutera ta parafouskwmena pania kai oi lupes se xtupoun pio adunama ap' otan den to gnwrizeis etouto...
    ...
    Perimenw na dw thn paralabh alla kai poio biblio sou exei kanei megaluterh entupwsh sth zwh sou!
    ...
    Kalh sarakosth kai kalo bradu euxomai Fanh mou!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. *ασωτε,
    εννοειται οτι θα εχουν καλο τελος!! αλλιως βλεπουμε και ειδησεις :P

    *the Butter of Lies,
    καλως μου ηρθες τοτε!
    ας κρατησουμε το οτι ειναι λυτρωτικη οπως ειπες σκεψη.. ενα-ενα τα ξεπερνας πιο ευκολα τα εμποδια κι ας ειναι μερος ενος 'αεναου κυκλου'! ;)

    *νικολα,
    Που 'σαι ρε νικολα!
    περα απο το βαθυτερο νοημα που ειχε αυτη η ιστοριουλα, εγω προσωπικα δεν κραταω ουτε τον βασιλια ουτε τη πολιτεια του, ειναι αντιδεοντολογικο :P
    ;)
    ο τελης γενικα εχει πολυ ψωμι, τον ξαναβρηκα μπροστα μου στη σχολη μου και ηταν λες και τα ακουγα 1η φορα. ο τροπος που τον προσεγγιζαν στο σχολειο ηταν -οπως ειναι αναμενωμενο- πολυ επιφανειακος!

    *αγνωστε,
    για ολους εμας που αλλαζει συνεχως η διαθεση μας την εγραψα κι εδω, για να τη βλεπω και να τη θυμαμαι..
    σ'ευχαριστω!


    *ξυλινε μου ιπποτη,
    ετσι ειναι, οπως ειπα και στην Butter of Lies, ενα ενα τα ξεπερνας πιο ευκολα τα προβληματα και αυτη η μικρη φρασουλα στο τελος της ιστοριας βοηθαει εστω και λιγο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Με κυνηγά που και που, αν όχι και πιο συχνά!, αυτή η σκέψη περί ματαιότητας και αέναων κύκλων αλλά θα προσπαθήσω να επικεντρώνομαι σε αυτό που λες.. ένα-ένα τα εμπόδια..με βλέμμα στο ότι, δε μπορεί, κάπου θα βγάζει ο δρόμος..
    Καλώς σε βρήκα! Καλημέρα!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. κι εγω το σκεφτομαι μερικες φορες, αλλα καποια στιγμη στο μυαλο μου ο 'αλχημιστης' του Coelho πηρε τη θεση του Ζαρατουστρα του Νιτσε και ολα βρηκαν τον δρομο τους..
    στα δυσκολα δεν ειναι και πολυ ευκολο να το δεις αυτο, αλλα ειναι καλο χερουλι για να κρατηθεις, εστω και μονο για την ωρα, μεχρι να βρεις πατημα..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. φυσικα και αυτο θα περασει. το μονο που δεν περναει ειναι ο θανατος. κατα τ'αλλα θετικοτηκα και παλι θετικοτητα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. ετσι ετσι!
      μεχρι πριν κανα χρονο δεν με ελεγες και το πιο αισιοδοξο πλασμα του πλανητη, αλλα το παλευουμε!

      Διαγραφή