Τετάρτη 26 Σεπτεμβρίου 2012

μετρω..

1)Κι ειναι μερικα πραγματα παραξενα ρε παιδι μου.
Αμετρητοι ανθρωποι περνουν απο τη ζωη μας.
Μερικους τους ξερεις χρονια κι ομως, υπαρχουν πραγματα, λογια, σκεψεις που δεν τα μοιραζεσαι μαζι τους.
για πολλους λογους.
καποιοι δεν θα τα καταλαβουν, καποιοι θα τα παρεξηγησουν, καποιοι θα σε παρεξηγησουν
καποιοι δεν θα ενδιαφερθουν καν
καποιοι θα τα θεωρησουν χαζα.
Ειναι ομως και καποιοι αλλοι που δεν χρειαζεται να τους λες πολλα για να καταλαβουν.
ισως μονο μερικα βλεμματα που κρυβουν ολα αυτα που 1000 λεξεις δεν μπορουν να περιγραψουν.

Κι ειναι απο τα περιεργα.. γιατι καμια φορα γνωριζεις εναν ανθρωπο και λιγες ωρες μετα, εισαι καπου ψηλα στον Υμηττο μαζι του, με τη μιση πολη πιατο στα ποδια σας, να βλεπετε τον ηλιο να βγαινει σιγα σιγα και να ανταλλασετε πληγες. μαλλον οχι. δεν ανταλλαζετε πληγες. τις δειχνετε ο ενας στον αλλο. και μιλατε, μιλατε, μιλατε, μιλατε. τα λετε ολα. πραγματα που δεν εχετε πει σε ανθρωπους που ξερετε χρονια.
 και οταν οι λεξεις τελειωνουν, κοιταζεστε. και μ'αυτα τα βλεμματα λετε αλλα τοσα. κι ομως, λιγες ωρες πριν ησασταν αγνωστοι.
Λιγο αργοτερα..
-Να ερθω να σε παρω να παμε βολτιτσα?
Φ:Ναι!! βρεχει κιολας, δεν ειναι πολυ ωραια?!
-Δεν εχεις διαβασμα ομως?
Φ:Εχω, αλλα ποιος το μαμαει..
-Σε μιση ωρα ειμαι εκει.

 2) Ειναι κι αλλοι ομως που.. πως να στο πω ρε παιδι μου.. προσπαθουν να σε πλησιασουν. και προσπαθουν και προσπαθουν, αλλα δεν σου βγαινει να τους πεις τιποτα. δεν σε νοιαζει να τους δειξεις τιποτα. δεν σε νοιαζει να σου δειξουν ουτε κ αυτοι.
δεν υπαρχει αυτο το κατι που δεν χρειαζεται χρονο για να εμφανιστει. ή ειναι εκει ή δεν ειναι.
Και μια μερα πατε σε ενα αλλο βουνο, εχετε πιατο την αλλη μιση αθηνα στα ποδια σας και συ τον ρωτας που ειναι ο Υμηττος. σου δειχνει και ειναι σαν να βλεπεις τον εαυτο σου εκει και ταυτοχρονα σκεφτεσαι οτι η θεα απο τον Υμηττο ειναι καλυτερη. κ ας μην ειναι.
Λιγο αργοτερα..
-Παμε να πιουμε καμια μπυριτσα?
Φ:Μπαα, θα βρεξει μωρε
-Ελα, δεν θα βρεξει, παμε..
Φ: και να μη βρεξει, εχω διαβασμα.. αστο μωρε, αλλη φορα.

Οπως δεν ειναι ολοι οι ανθρωποι το ιδιο για σενα, ετσι δεν ειναι κ αυτα που δινεις στον καθενα τους..
Αυτο που θελω να σου πω ρε, ειναι πως οταν ερθει ενας ανθρωπος που θα 'πρεπει' να του δειξεις το μυστικο σου κουτι, δεν θα αναρωτηθεις καν αν πρεπει να το κανεις. θα το ανοιξεις πριν καλα καλα το καταλαβεις.
αλλα πρεπει να εχεις μυστικο κουτι..
κλεισε εκει το πιo σημαντικο κομματι σου.. το πιο ευθραυστο..
γιατι παντα τα σημαντικα ειναι ευθραυστα. δεν ξερω τον λογο, αλλα ειναι..
οταν παιρνεις ενα ομορφο υφασμα, δεν αφηνεις ολο τον κοσμο να το πιασει. οταν το πιανουν πολλα χερια αρχιζει να αλλοιωνεται ρε συ..
υπαρχουν ομως και οι ανθρωποι που τους αφηνεις να το πιασουν ή τους το δινεις εσυ απο μονος σου για να δουν ποσο απαλο ειναι..
αυτοι που σημαινουν κατι για σενα δεν πρεπει να εχουν κ κατι παραπανω απ'ο,τι οι υπολοιποι?
αυτοι που θα γουσταρεις να πατε μαζι βολτα στη βροχη δεν πρεπει να εχουν ενα κομματι σου περισσοτερο απο αυτους που ευχεσαι να βρεξει για να εχεις δικαιολογια να μη τους δεις σημερα?

(για τη butter of lies μετα τη χθεσινη μας κουβεντα..)